Aşkın Gölgesi | Gülşah Elikbank [Alıntılar]

Bu aralar bloguma hiç bakamadım. İşlerim o kadar yoğun ki fırsatım kalmıyor. Ama bu kitaptan bir şey paylaşmazsam çatlardım. Zira dün gece elime almamla su gibi akan bir kitap okumam bir oldu. Epeydir kendime böyle akıcı bir kitap ziyafeti çekmemiştim. Henüz kitabın yarısındayım ama sonunu deli gibi merak ediyorum. *-*

Okurken beğendiğim ve altını çizdiğim kısımları alıntı olarak paylaşmak istedim. Çünkü bazıları çok özeldi bence. :)

"Bu bir aşk hikâyesi. Kırık dökük... kimi an soluk soluğa, kimi an inanılmayacak zorlukta. Sonu... sonu başından belliydi işte ama sonunu bilerek, acısını hissederek kapılmaz mısınız siz hiç aşkın büyüsüne?"

***

“Biliyorum, onunla benim geleceğim ortak yazıldı. Bunu hissediyorum.

Bugünden sonra kalbim asla bir başkası için böyle çarpmaz. Bu insanın başına bir kere gelir, tabii o da şanslıysa.”

***

"İlk kez birbirlerini böylesi hissediyorlardı. Sanki Ahmet'in ruhunu içinde hissediyordu Zeynep. Ruhu, içine akıyordu ılık ılık..."

***

"Ben seni sen olduğun ve ben sende yeniden hayat bulduğum için seviyorum."

***

"Babana benden mi bahsettin?" diye sordu şaşkınlık ve biraz da ümitle.

"Önce resmini gösterdim, sonra İstanbul planlarımı anlattım," dedi Ahmet tuhaf bir gülüşle.
"Neden önce resmi mi gösterdin?" diye panikledi Zeynep. 
"Bana hak vermesi için. Bu kadar güzel bir varlık için insan neleri göze alır, kendi gözleriyle görmesi için."

***

Geriye doğru bir adım atıp Zeynep’ten uzaklaştı ve parmağını içeriye, Ahmet’in olduğu odaya doğru sallayarak tekrar bağırmaya başladı.

“Hepsi onun suçu, benden arkadaşımı aldı... ”