Böğürtlen Kışı / Sarah Jio [Kitap Yorumu]

''Böğürtlen kışı,'' diye mırıldandı Frank.

''Efendim?''

''Fırtına,'' diye devam etti. ''Ona Böğürtlen Kışı diyorlar. Meteorologlar, mevsim sonu görülen ani soğukları böyle adlandırıyor. İlginç, değil mi? 

Bu kitabı okumayı istemeden önce konusuna bile bakmadım. Yazarın daha önce çıkmış iki kitabını okuyan biri olarak Böğürtlen Kışı'nın da diğer kitapları gibi olağanüstü olacağına adım gibi emindim. Ve beni şaşırtmadı. Bu büyüleyici romana çarpıldım. Sarah Jio'nun sürekleyici kalemine bir kez daha kendimi kaptırdım. Elime aldığım gibi saatler içersin okudum, bitirdim. 

Böğürtlen Kışı; sırların, tarihin, aşkın ve anneliğin iç içe geçtiği muhteşem bir roman. Karakterlerin gerçekçiliği büyülüyor. Kitapta ki acı hüzünlendiriyor... Aşk ise kıskanç bir iç geçirmene sebep oluyor. Onların hataları seni doğrulara yönlendiriyor.

''Bir insanın kişiliğini hatalar oluşturur.''

Gel gelelim konusuna. ;-) Olaylar iki farklı zaman da, iki karakterin ağzından kurgulanmış.

Vera aşık olduğu adamdan bir çocuk dünyaya getiriyor. Tabi adamımız zengin. Charles'in de Vera'ya gerçekten aşık olduğuna düşünsem de, peşinden koştuğuna da inanmıyorum. Kitabı okuduğunuz da benim gibi gıcık olmazsınız umarım.  Kaldı ki Vera, Charles'in ailesinden onay alamayınca, hamile olduğunu bile söylemeden kaçıyor. İlk hatasını da böyle yapıyor. Hele Charles'in bir kız kardeşi var ki ömrüm boyunca ağzımdan çıkmayan küfürleri bir bir sıralattı bana. 

3 yıl sonra, 1933 Mayıs ayında Seattle'a kar düşer. Vera fakirlik değil resmen fukaralık çekmektedir. Kar yağdığı o gece oğlunu evde bırakarak, hizmetçilik yaptığı otele gider. Eve döndüğünde ise oğlu, Daniel kayıptır. Kitapta böyle başlıyor... Daniel'in kaybıyla hayatı daha da içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Vera kederin içinde kaybolmuş bir hayalet gibi... Onun acısı kelimelere dökülmüş. Her okuduğum cümleyle sanki o benim kederim oluyor... 

100 yıl sonra Mayıs ayında Seattle bir kez daha karla örtünüyor... Bir gazete muhabiri olan ve çocuğunu kaybetmenin ne anlama geldiğini çok iyi bile Claire, Daniel'in kaybolma hikayesini haber yapmak için araştırmasına başladığında geçmişin de gizemi bir bir ortaya dökülür. Aslında o gizemi burada spoi olarak yazmamak için içim gidiyor. =))=)) Tamam sustum! =))

Claire'nin içinde de çocuğunu kaybetmenin acısı vardır ve yazar resmen bir de buradan vurmuş. 

Benim Böğürtlen Kışı'ndan en sevdiğim yanlardan biri ise iki karakterin de olağanüstü dostluklara sahip olmasıydı. 

''Bee yengem her zaman der ki, çoğu insanın sandığının aksine gerçek arkadaş, sen zor bir dönemden geçerken yanına koşan değildir,'' diyerek başını iki yana salladı. ''Bunu herkes yapar. Yengeme göre gerçek arkadaş, kendisi mutlu değilken senin mutlu olmana sevinen -hatta mutluluğunu kutlayan- kişidir.'' 

Kitabın kapağında bir soru sorulmuş; 'Kalbinizin derinliklerine işlenen acıyı tek kelimeyle nasıl dile getirirsiniz?' diye. Bu sorunun cevabını ruhunuzun derinliklerinden çekip çıkartabilmek için okuyun. Bu kitabı adı için okuyun... Pişman olmazsınız. =))=))