Son Kamelya | Sarah Jio [Kitap Yorumu]

Sarah Jio'nun kalemi her zaman bana ayrı bir tat vermiştir. Öyle ki kitaplarını almadan önce arka kapağını okuma gereği bile duymuyorum artık. Son Kamelya'yı da beğeneceğime emindim, nitekim öylede oldu. 

Yazarımız her zaman aynı tarz da yazmayı tercih ediyor; bir bölüm geçmişten, bir 

günümüzden günümüzden. Bu kitabında da geleneğinden şaşmamış;

Kitap 1803 yılında nadir bulunan Middlebruy Pembesi bir kamelya ağacının değeri üzerinde durarak başlıyor. Öyle ki bu 'son kamelya' çiçek hırsızları tarafından tüm İngiltere'de aranmaktadır. 

Devamında ise 1940 yılında Flora, Livingston Malikane'sin de dadı olarak işe başlıyor. Halbuki asıl amacı [ailesini geçindirebilmek için çiçek dolandırıcılığı işine bulaşmış halde] Middlebruy Pembesi'ni bulmak... Son Kamelya'yı ararken evin hanımı dahil bir çok genç kadının ölümünün ardındaki gizemi bir bir ortaya çıkarıyor. Kendi canı pahasına.

''Lord Livingston'ın fark edemediği şey, bir eşin, bir insanın kilitli kapılar ardında tutulamayacağıydı. Dünyanın en nadir bulunan çiçeklerinin olduğu yerde bile.''

Günümüzde ise geçmişi sırlarla dolu Addison, eşiyle birlikte Livingston Köşkü'ne gelir. Bir yandan geçmişinde ki hayaletten kurtulmaya çalışırken bir yandan da Son Kamelya'nın gizeminin peşine düşer. 
Ve her sayfa da biraz daha o dillere destan kamelyanın kanla sulandığının gerçeğine yaklaşır.

"İstilacı bitkiler şeytana benzer ; tekrar çıkmayacaklarından emin olmak için yapılabilecek tek şey direkt onlarla yüzleşmek , savaşmak ve kazanmaktır. Diğer yollar, sadece geçici çözüm olur. Kendi hayatımı düşünerek iç geçirdim. Otların her yanımı sarmasına izin veriyordum. Onlar mutluluğumu ve hatta çoğu açıdan hayatımı tehdit ediyorlardı. Peki neden ben de yüzleşemiyordum?"

Aile dramı, aşk ve sırlar... Bu kitabı muhteşem yapan üç şeyin karışımı. Bu şaşırtıcı ve baş döndürücü kitabı soluksuz okuyacaksınız. 

''İnsan çoğu şeyle mücadele edebilir, ama seveceği kişiye asla kendi karar veremez. Kalbin seçtiği kişiyi, istese de değiştiremez.''